นิสัยส่วนตัวจริงๆแล้วป็นคนมีโลกส่วนตัวสูงมาก จัดว่าไปทางติสแระ แต่ก็ไม่รู้ทำไงถึงจะได้เพื่อนมาเพิ่มอีก
บล็อคนี้เราตัดสินใจเปิดขึ้นมา เพราะว่าอยากมีเพื่อน แต่เราก็เลือกที่จะเปิดกับบล็อกต่างชาติ งงมั้ย
ซึ่งไม่ค่อยมีคนไทยเลย ก่อนหน้านี้เราเองก็มีบล็อคอยู่นะ เป็นของ bloggang ก็มีเพื่อนนะ แต่เราก็ยังรู้สึกว่า เฮ้ยแบบไม่มีเพื่อนอะ
เพื่อนในความรู้สึกเรา คือ เพื่อนกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน เราคบใครแล้วเราจริงจังนะ ถึงแม้จะเป็นเพื่อนก็เหอะ มันคงเป็นเหตุผลที่ทำให้เราไม่ค่อยมีเพื่อน
เพื่อนกับคนรู้จักต่างกันตรงไหน สำหรับเรา คนรู้จักคือคนที่เห็นกันตามเว็บ ทักกันไปมา คุยขำๆ เรื่อยๆ ส่วนเพื่อนคือคนที่เรารู้สึกว่าเค้าให้ใจเราได้ คุยกันได้ นึกถึงกัน
ไม่ใช่ว่าแค่ผ่านมาเจอแล้วคุยกัน มันไม่ใช่ในความรู้สึกเรา หรือเรามากไปเอง จริงๆแค่นี้ก็น่าจะพอ ..รึป่าว
เพื่อนหาได้ที่ไหน เริ่มทำความรู้จักกันยังไง มันน่าจะมีวิธีบอกไว้น๊าา จริงที่เราเขียนขึ้นมามันก็สืบเนื่องมาจากที่เราอยากเป็นเพื่อนกับคนคนนึง
แต่เราไม่รู้ว่าว่า เพื่อนต้องเป็นแบบไหน สำหรับเค้า ตลกดี จะมีมั้ยใครที่เป็นแบบเรา บางทีเราก็อยากจะแชร์ อยากพูดคุย แต่เราก็ไม่กล้านะ ถ้าเค้าไม่รู้จักเรา
มันเหมือนเราไม่มีตัวตนยังไงไม่รุ้บอกไม่ถูก เราเคยพยายามทำตัวให้เป้นคนเฟรนลี่ คุยงาน ทักไปเรื่อย คุยไปเรื่อย เพื่อหวังว่าวันนึงเราจะเจอเพื่อนโดยวิธีนี้
แต่เราทำไม่ได้มันฝืนๆ มันเหมือนเราพยายามสนิท ทั้งที่จริงไม่ได้สนิทกัน
เราเป็นคนขึ้เล่น ไม่อะไรมาก ไม่ค่อยสนใคร สักเท่าไหร่ เฮฮา ไม่อะไรมากกับเพื่อน คนที่เพื่อนเราเท่านั้นถึงจะเห็นสิ่งเหล่านี้ มันกลายเป็นเกราะไปแล้ว
เป็นเกราะป้องกันที่ทำให้ชีวิตเรามีคนเข้ามาน้อยมาก ๆๆ คุยไปคุยมาก็งง ว่าจะเอายังไงดี
ตอนสมัยเรียนเราก็มีเพื่อนสนิทน้อยมาก ดันอยู่คนละคณะอีก พอจบมากลายเป็นว่าไม่มีเพื่อนสนิทเลยที่เรียนคณะเดียวกันมา เราไม่กล้าทำตัวสนิทนะ ถ้าเค้าไม่นับว่าเราเป็นเพื่อนสนิท
เง้อปวดหัวจัง แค่เพื่อนจะเอาอะไรมาก ....คำนี้ใช้ไม่ได้สำหรับเรา
